به نیزه تکیه زد مردی که تنها مانده در میدان
کنار پیکر خونین سربازان جاویدان
.
چه مردی؛ آن که دریاها عطش پیمای او بودند
چه دریایی؛ که انگشت اش به توفان می دهد فرمان
.
شمیم بوستان دارد نگاه آسمان رنگ اش
و می چرخد میان چشم هایش سبحه ی باران
.
چه کوه بی نظیری، آن که بالای بلند او
خراج از ابر می گیرد و باج از گرده ی توفان
.
چه مردی؛ آن که مثل فاتح خیبر نشان دارد
«دل از بازوی پولادین و از سر پنجه ی ایمان»
.
افق سرشار از گرگ است از آدم نماهایی
که از عهد ازل خو کرده بر سر پیچی از پیمان
.
به نیزه تکیه زد… گویی ستون عرش بر پا شد
تجلی کرده در آیینه هایش حضرت سبحان
.
سخن کوتاه می دارم که فردا مرد میدان ها
شبیه حضرت یحیا تلاوت می کند قرآن
.
- آه… کو بازوی پولادین و کو سر پنجه ی ایمان (سیاوش کسرایی منظومه آرش کمانگیر)
.
اگرهزاروپانصدسال دیگرنیزیگذردداغ این چنین پروازکردن درمیان نامردان زمانه ات تا ابدزنده است.ومی سوزاندقلب های عاشقانت را .وبردست بادمیسپاردشادیشان را ان زمان توبودی ومر دانگی رابه رخ نامردان کشیدی .افسوس امروز کسی درس مردانگی راهنوزنیاموخته ازتو ماهنمچنان دردریای غفلت غرق هستیم .باردیگربیدا رمان کن
سلام استاد
غزل زیبایی بود امیدوارم همیشه موفق باشی
سلام استاد مثل همیشه عالی بود.
با سلام و احترام …
استاد شعرتون خیلی دلنشین و زیبا بود . درود بر شما .
چندین بار خوندمش اما نفهمیدم مخاطبش کیه !!!
ببخشید جسارتا اگه گفتنیه بنده رو از ابهام خارج کنید .
غزلی آیینی زیبا و مانابود دکتر.نذر تان قبول.
سلام،غزل زیبا بودش
کسی را که دین و آیین نیست جوانمردی و مروت نیست
مرگ باعزت بهتر از زندگی ننگین است.
مثڸِ همیشہ زیبا بود اسٺاد …
سلام خسته نباشید…..
واقعازیبابود.موفق باشید…
درود به استاد گرانقدر
مثل همیشه عالی و بی نقص
زیبا و پر معنا ممنون استاد لذت بردم
سلام استاد عزیزم.ارادتمندشما رضاخوب آیند هستم از دهلران،شاگرد شما در سال ۸۲تا۸۴وبعد در دوره لیسانس ،تربیت معلم شهید مدرس.افتخار میکنم که شاگرد شما استاد عزیز وتوانمند بوده وهستم.سلامتی شما آرزوی قلبی ماست.انشاالله که همیشه سالم وتندرست باشید.آمین
سلام آقای دکتر!
خوبید؟
لطفن نشانی الکترونیکی تان را مرحمت بفرمایید.
سپاس
بسیار زیبا